Ik mis sfeer en gezelligheid

Ik mis solidariteit 

Ik mis spontaniteit  

Ik mis serendipiteit  

Ik mis ongedwongenheid 

Ik mis verbondenheid  

  

Ik mis het te pas en te onpas binnenwippen bij mijn ouders  

Ik mis het supporteren aan de zijlijn in de vrieskou 

Ik mis een geuze na een fikse wandeling aan de open haard  

Ik mis een pannenkoek met bruine suiker in Het Ateljeeken 

Ik mis de spontane wilde feestjes met vrienden  

Ik mis de citytrips naar Berlijn, Milaan en Barcelona 

  

Ik mis vrienden en familie 

Ik mis knuffels, mekaar zomaar innig vastpakken  

Ik mis filosoferen met mijn kapper  

Ik mis ‘de tafel’ 

Ik mis ongegeneerd dansen 

Ik mis lachen, gieren, brullen, tranen met tuiten 

  

Ik mis jou  

Ik mis jullie  

Ik mis ons 

Ik mis wij  

Ik mis rust in de hoofden 

En perspectief rondom mij 

  

Ik mis te lang in de file staan op weg naar een event 

Ik mis aanschuiven aan de onwelriekende toiletten van een festival 

Ik mis de wufte geur van hamburgers in de Olympialaan 

Ik mis een slechtgetapte pint op een terras in de zon  

Ik mis klamme handjes voor het vliegtuig opstijgt  

Ik mis keuzestress bij het bestellen op restaurant 

  

Alles komt terug, ongetwijfeld! Ik kijk er al naar uit, maar dat maakt het gemis vandaag niet kleiner.  

Huidhonger, wellust, knaldrang, ik ervaar het allemaal. 

Nu heeft het echt lang genoeg geduurd. Laat die vaccins maar komen, liever gisteren nog dan vandaag.