Met het opklaren van het weer is ook onze economie duidelijk aan het opklaren. Voorspellingen gewagen zelfs van een historisch hoge groei en dat is zeer goed nieuws. Toch zijn er ook nieuwe uitdagingen die als onweerswolken onze richting uitkomen. Zo is de grondstoffencrisis prominent voelbaar. Maar ook de krapte op de arbeidsmarkt is terug van nooit weggeweest. Zelfs in volle coronacrisis kregen we signalen van ondernemers dat vacatures moeilijk ingevuld raakten. Nu de economie weer aantrekt, dreigt de structurele krapte op de arbeidsmarkt echt te escaleren.

Beleidsmakers kloppen zichzelf graag op de borst dat nooit eerder zoveel mensen aan de slag waren als vandaag en dat de werkloosheidscijfers historisch laag zijn. Dat klopt, maar daarmee is niet alles verteld. Het werkloosheidscijfer geeft aan hoeveel mensen een job zoeken. Maar er zijn veel meer mensen die geen job hebben én niet zoeken. Dat blijkt uit het cijfer van de werkzaamheidsgraad, dat aangeeft welk percentage van de bevolking tussen de 20 en 64 jaar aan het werk is. In Vlaanderen is dat 75%. Met andere woorden: 25% van de bevolking op beroepsactieve leeftijd is niet aan het werk en slechts een deel daarvan zoekt naar werk.

Ter vergelijking: in Nederland en Duitsland zijn 8 op de 10 mensen actief. Vlaanderen wil de lat ook leggen op 80%. Alleen is daar meer voor nodig dan vandaag wordt gedaan. UNIZO eist daarom echt doortastende maatregelen en een hervorming van de arbeidsmarkt. De recepten zijn gekend en liggen voor het rapen in andere landen: meer flexibiliteit, snellere opvolging en begeleiding van allerlei niet-actieven, meer opleiding en bijscholing, minder mogelijkheden om vervroegd de arbeidsmarkt te verlaten, werkloosheid beperken in de tijd, werken meer laten lonen dan niet-werken en een lagere belastingdruk op arbeid.  

Kort samengevat: er werken te weinig mensen en zij die werken dragen te veel lasten. Dat laatste werd recent nog eens bevestigd door de OESO-cijfers: België blijft wereldkampioen lasten op arbeid. Hoog tijd om het geweer van schouder te veranderen en kampioen te worden in een andere discipline: het aantal werkenden. Want het ziet ernaar uit dat we hun hoofden en handjes meer dan ooit nodig gaan hebben.

Bart Lodewyckx
Gedelegeerd bestuurder UNIZO Limburg

reageer