Stel u voor dat na de wedstrijduitslagen van afgelopen weekend de Nederlanders naar de kwartfinale van het EK mochten en de Belgen naar huis moesten. Het kot zou te klein zijn en niemand zou het aanvaarden. Toch is dat hetgeen we al jaren op onze arbeidsmarkt aanvaarden: we demotiveren wie presteert en belonen wie niet presteert. Dat blijkt o.a. uit de zogenaamde belastingwig, die meet in welke mate lasten op arbeid de werkzaamheid ontmoedigen.

Die wig ligt nergens hoger dan in België. Van elke euro die de werkgever betaalt, houdt de Belgische werknemer 48 cent over. Ook nergens in Europa houdt een werknemer minder over van een loonsopslag dan in ons land. Dat noemt men de promotieval. En alsof dat nog niet genoeg is, kennen we ook een grote werkloosheidsval: door het wegbelasten van het brutoloon en extra kosten (kinderopvang, vervoer) verdient iemand die (terug) gaat werken vaak nauwelijks meer dan met zijn werkloosheidsuitkering.

Verbaast het dan dat vacatures massaal open blijven staan? Voor UNIZO is het vijf na twaalf om structurele hervormingen door te voeren in de arbeidsmarkt. De voorbije weken ontvingen we ontelbare noodkreten* van ondernemers. Niet omdat hun business niet draait. Integendeel, de marktvraag is er. Maar omzet- en groeicijfers moeten bijgestuurd worden omdat ze de vraag niet kunnen volgen bij gebrek aan geschikt personeel.

Als corona een reset is, dan is het nu tijd voor een grondige reset van de arbeidsmarkt. Vadertje Staat moet belonen en motiveren wie werkt in plaats van omgekeerd. Dat grondig aanpakken is pas échte relance!

Bart Lodewyckx - gedelegeerd bestuurder UNIZO Limburg

reageer

* Gisteren bereikte ons ook de noodoproep van de Limburgse ondernemer Davy Jonckers, die smeekt om technisch personeel. Wij delen graag zijn open brief, waarin hij ouders oproept om hun kinderen meer technische richtingen te laten volgen, want daar zit de toekomst.