Naar jaarlijkse traditie was er in de aanloop naar 1 mei de traditionele rode ballonnenparade. Een ‘feestje’, waar traditioneel heel wat ballonnetjes worden opgelaten om aan te tonen wie het best opkomt voor de ‘verworpenen der aarde’.   

Dit jaar werd het een extra gekruide editie. Het mislukken van het sociaal overleg, het zogenaamde interprofessioneel akkoord (IPA) tussen werknemers en werkgevers (waaronder UNIZO), zorgde voor heel wat ongenoegen bij de vakbonden en hun politieke broodheren. De grootste economische crisis sinds Wereldoorlog II en het nog steeds ontbreken van enig perspectief voor heel wat sectoren, weerhield de vakbonden niet om aan de onderhandelingstafel van de groep van 10 het onderste uit de kan te halen. Alsof de boerenjaren van Pfizer, Delhaize en Amazon representatief zijn voor alle bedrijven en alle sectoren. 0,4% loonopslag boven op de geschatte inflatie van 2,8% was in hun ogen ruim onvoldoende.  

Die 0,4% wordt voor alle duidelijkheid niet door de werkgevers bepaald, maar wel door de CRB (de Centrale Raad voor het Bedrijfsleven die de loonnormwet volgt, indertijd in het leven geroepen door Dehaene) in samenwerking met de Nationale Bank van België. Dat zijn instanties die je moeilijk van partijdigheid kan verdenken. Deze loonnormwet moet ervoor zorgen dat België competitief blijft ten opzichte van onze buurlanden en zichzelf niet uit de markt prijst. De werkgevers houden zich dus aan de wet. Dura lex, sed lex. De toon was met andere woorden gezet. Gooi dat alles in de blender, overgiet dit met een populistische saus en doe er nog wat extra coronakruiden bovenop, geserveerd door ene Deborah en voor je het beseft zit je met een knoert van een regeringscrisis. 

Profileringsdrang en hunkering naar likes en shares van Conner Rousseau, een nieuwe partijnaam die moest gelanceerd worden (denk aan het Vooruit-debacle van het afgelopen jaar), en het retorisch dichtfietsen van de linkerflank ten nadele van onder meer Hedebouw en Mertens, zorgden voor een schouwspel waar de betere Commedia Dell’ Arte de duimen voor moest leggen. Conner Rousseau legde door het niet respecteren van de loonwet en het out-of-the-box idee van het verbod op uitkeren van dividenden alvast een bommetje onder de Vivaldi-regering. In Wallonië deed Paul Magnette gezwind mee en stelde fors dat het ‘game over’ was voor de werkgevers. De vurige tongen van Pinksteren waren vroeg op de afspraak dit jaar.  

Ontmijner Alexander De Croo weet alvast wat te doen de komende weken wil hij zijn ploeg eendracht– maakt –machtsgewijs naar een vernieuwd elan brengen. Zelfstandige ondernemers werden het afgelopen jaar het hardst van al getroffen. Dat zegt niet alleen UNIZO, maar ook de Nationale Bank. Dat zij in deze slechte komedie de dupe dreigen te worden, smaakt dan ook bijzonder zuur. De vakbond vergist zich schromelijk van vijand. Maar wat ons betreft, zal die ballon alvast niet opgaan.