Deze week bereikte me het schrijnend verhaal van 2 zussen uit Oudenaarde die het hadden aangedurfd op 14 februari 2020, 1 maand voor de 1e lockdown, een boetiek uit de grond te stampen. Gewapend met veel ambitie en passie hadden zij – niet vermoedend welke tsunami op hen afkwam - hun droom waar gemaakt. Een droom die ondertussen een echte nachtmerrie is geworden. De pretparken mogen dan wel gesloten zijn, toch zitten ze samen met vele andere ondernemers al een jaar lang op een rollercoaster van emoties.

De economische en mentale schade is groot, maar vooral het vertrouwen in de overheid is helemaal zoek. Het recht om te ondernemen werd afgenomen en ondertussen worden kruimels als zoethoudertjes toegeworpen, nauwelijks voldoende om de huur of de vaste kosten te betalen. En daarmee moeten ze het dan maar doen en braaf knikken. Ik ben er nog niet uit wat het eigenlijk het ergste is: ondernemers in een kunstmatige coma houden in combo met een angstpsychose of het coronavirus. De ‘collateral damage’ is immens. Nergens kan aangetoond worden dat winkels vandaag verantwoordelijk zijn voor de pandemie. De horeca-, reis- en eventsector is überhaupt al een jaar gesloten. De contactberoepen waren de afgelopen maanden meer dicht dan open. En toch zijn zij weer de eersten die geslachtofferd worden, ondanks de rigoreuze veiligheidsmaatregelen, tot CO2 meters en chirurgische maskers toe. Dat is wraakroepend.

Het paasverlof komt eraan. Ik durf er gif op innemen dat er extra treinen worden ingelegd naar de badsteden. Dat is dan weer geen probleem, zolang je maar aan het raampje zit. Jeugdkampen met gemixte bubbels, daar ziet men dan weer geen graten in. En om het schilderij van Magritte helemaal compleet te maken, gaan de vakbonden aanstaande maandag staken voor meer loon. Ondertussen wachten mijn ouders gedwee als 75+ers nog steeds op hun eerste uitnodiging voor het vaccin van de vrijheid. Al meer dan een jaar hebben ze hun eigen kleinkinderen niet meer mogen knuffelen.

Beste beleidsmakers van Europa tot België, al maanden werken we vanuit UNIZO keihard om onze ondernemers uit deze nachtmerrie te halen. Wanneer worden jullie eindelijk eens wakker?