Visie van Carl

Natuurlijk is iedereen het kotsbeu. En ja we zijn allemaal gesjareld door foute deals met de pharma-reuzen waardoor de vaccinatiesnelheid een ramp blijft. In Europa. Maar eerlijk, niet zozeer corona maar vooral wat er na komt moet ons zorgen baren. Of beter: moet ons in opperste staat van alertheid brengen.

De begroting dendert in een ongekend tempo in het rood. Federaal richting 30 miljard euro, met regionale en lokale tekorten komen we al snel aan 36 miljard euro. En natuurlijk zit daar covid voor iets tussen. Maar aub, ook voor corona was de ontsporing reeds een feit. Haal de éénmalige covidmaatregelen er uit en je blijft met tekorten van 23 miljard euro achter. Dat is de realiteit.

Vandaag zou iedereen er van overtuigd moeten zijn dat de situatie ernstig is. Niet dus. Vakbonden roepen op tot staking op een moment dat we de zwaarste economische crisis kennen. Stuitend. We zijn 'begod' het enigste land dat een automatische loonindexering kent. Het grootste loonbeslag kent. Een lage activiteitsgraad heeft. Een gigantisch pensioenprobleem heeft.

Uit cijfers van de NBB blijkt dat 70% van de gezinnen geen inkomensverlies heeft geleden. Bij zelfstandige ondernemers is het 60% die wél inkomensverlies heeft geleden. En zowat 1 op de 4 zelfs een verlies van méér dan 30%. Dit ondergraaft onze economische slagkracht die zo nodig is voor de relance.

En net nu lopen vakbonden weg van de gesprekstafel. Maatschappelijk verantwoord syndicalisme? Niet dus. Onbegrijpelijk. Problemen lossen we niet op door ervan weg te lopen maar juist door verantwoordelijkheid op te nemen. Zeker in crisistijd.

Directeur UNIZO provincie Antwerpen, Carl Van Dyck