Als de ontslagvergoeding een spaarpot wordt: UNIZO Limburg vraagt beperking van ontslagvergoedingen in de tijd
 

Wist u dat België naast kampioen in loonkosten ook nagenoeg kampioen is in ontslagkosten? Enkel Italië moeten we laten voorgaan. Het maakt het voor kleine en middelgrote ondernemingen zeer lastig tot zelfs onmogelijk om mensen met een lange staat van dienst te ontslaan, zelfs wanneer dit noodzakelijk is. 

Ontslagvergoedingen en opzegtermijnen hebben namelijk geen bovengrens in ons land. Bij bedienden met 25 tot 30 jaar dienst kunnen die daardoor makkelijk oplopen tot meer dan 200.000 euro en in termijn meer dan 100 weken.

Het mag dan niet verbazen dat UNIZO Limburg de voorbije maanden meermaals werden geconfronteerd met ondernemers die door tegenvallende resultaten of omstandigheden willen overgaan tot ontslag en dat niet kunnen omdat de vergoedingen onbetaalbaar zijn. Waardoor ze verder in de problemen komen. 

Dat stelt ons voor een fundamentele vraag: "blijven we het in deze krappe arbeidsmarkt normaal vinden dat medewerkers dergelijke hoge ontslagvergoedingen meekrijgen als ze vaak binnen enkele weken of maanden terug aan het werk kunnen?”. 

Laat het duidelijk zijn: Het principe van een ontslagvergoeding is op zich zeer verdedigbaar. Werknemers mogen beschermd zijn na een ontslag waardoor ze niet in de problemen komen. Maar beperk dit tot maximum 52 weken. Een vangnet mag in een krappe arbeidsmarkt geen spaarpot worden want dan schiet het volledig zijn doel voorbij. UNIZO dringt aan op een plafond, zodat opzegvergoedingen niet los door het dak gaan…

Meer info: www.unizo.be/krachtwerk