Elke week serveert Danny Van Assche, gedelegeerd bestuurder van UNIZO zijn kijk op diverse actuele thema's die voor jou als ondernemer impact hebben.

Het ziet er naar uit dat paus Franciscus dan toch nog eerder zal landen dan de Vlaamse regering Diependaele I. Lang zal het niet meer duren, maar toch nog lang genoeg om het nog even over iets anders te hebben. Enfin, toch iets waar de Vlaamse regering zich mee zal mogen bezighouden. En de federale ook. En de Waalse en de Brusselse ook.
 
Ik wil het hebben over de krapte op de arbeidsmarkt. Is die er nog? Ja toch wel. Het is niet omdat de economie enkele versnellingen heeft teruggeschakeld dat de vacatures bij Vlaamse ondernemers ineens vlotjes opgevuld raken. Het aantal openstaande vacatures is inderdaad wat gedaald, maar in het voorjaar stonden er toch nog altijd zo’n 65.000 open. Daar kan je al een Vlaamse centrumstad mee vullen. En nu de babyboomers met pensioen aan het gaan zijn, zal het er niet beter op worden. UNIZO pleit dus al langer voor een arbeidsmarktbeleid dat daar iets aan doet. Het beperken van werkloosheidsuitkeringen in de tijd bijvoorbeeld.
 
Je hoort dan ook al eens het pleidooi om werknemers niet alleen in België maar ook in het buitenland te gaan zoeken. In eigen land zijn er onvoldoende mensen om aan de vraag in de bedrijven te voldoen. Voor hoog (en in mindere mate ook voor midden-) geschoolden is dit jammer genoeg een feit. Maar voor kortgeschoolden is dit klinkklare onzin. In Vlaanderen alleen al zijn er nog heel wat mensen die we kunnen verleiden om aan het werk te gaan. Maar er ligt nog een veel grotere mogelijkheid waar we het misschien niet zouden verwachten.
 
In de Europese Unie is er een vrij verkeer van arbeidskrachten. Het is dus relatief eenvoudig om mensen van die landen waar er mensen aan het werk willen, naar ons land te brengen. Dus laat ons eens kijken waar we ze in de eerste plaats kunnen gaan halen. Ik kijk daarvoor naar de zogenaamde werkzaamheidsgraad. Dat is het aantal mensen dat effectief aan het werk is op de totale bevolking tussen 25 en 65 jaar. Je weet dat het een doelstelling is om 80% van deze mensen aan het werk te krijgen, maar daar staan we in Vlaanderen toch nog even van af. Bijna 77% van de Vlamingen is aan het werk, en daarmee zijn we een goede Europese middenmoter. Dat de doelstelling van 80% wel degelijk haalbaar is, bewijzen onder meer Europese landen als Nederland (83,5%), Zweden (82,6%), Tsjechië (81,7%), Duitsland (81,%) en Denemarken (79,8%). De kampioen ligt buiten de Unie, maar is toch nog Europees: 85,3% van de IJslanders is aan het werk. Het kan dus.
 
Als we in Europa mensen zoeken om bij ons te komen werken, zoeken we het dus beter in andere landen. In Frankrijk (74,4%) bijvoorbeeld, of Spanje (70,5%). Helemaal onderaan staat Italië (66,3%), dus misschien moeten we opnieuw Italianen uitnodigen bij ons te komen werken, zoals in de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw? Helemaal onderaan? Nee, Italië staat niet helemaal onderaan. Weet je waar er in Europa nog de meeste mensen kunnen aangesproken worden om aan het werk te gaan? Wie is de absolute kampioen in het aantal mensen dat niét aan het werk is? Dat is Wallonië. Moest Wallonië een lidstaat zijn dan stond het met een werkzaamheidsgraad van 65,5% helemaal op de laatste plaats. Brussel doet niet veel beter. Met een score van 66,5% staat ons hoofdstedelijk gewest op de derde laatste plaats…
 
Excuus ik heb je met al mijn cijfertjes duizelig gemaakt. Wat wil ik eigenlijk zeggen? Een groot deel van de oplossing voor de vele openstaande vacatures ligt, eigenlijk naast onze eigen voordeur ligt. Als ik het sommetje maak dan zijn er zo’n 611.000 Waalse en 200.000 Brusselse mensen tussen de 25 en de 65 jaar die zouden kunnen werken, maar het niet doen (los van het feit of ze al dan niet een uitkering ontvangen). In totaal zijn er dus al zeker 800.000 potentiële kandidaten voor de 65.000 vacatures in Vlaanderen. Die gaan niet allemaal aan het werk. Het doel is immers 80 en geen 100% werkzaamheid. Maar een eerste oplossing voor de Vlaamse krapte ligt in een hogere Belgische werkzaamheidsgraad. We hoeven dus niet naar Mexico of India te vliegen om werkkrachten te zoeken. Ze kunnen gewoon de trein nemen in Brussel-Centraal of Luik-Guillemins.  
 
Straks kennen we waarschijnlijk de inhoud van het Vlaams regeerakkoord, maar ik zou ontgoocheld zijn als er niet zwaar wordt ingezet op meer arbeidsmobiliteit tussen de gewesten. Ja, er zijn problemen van mismatch maar er zijn vooral veel opportuniteiten. Grijp die kansen. Meer mensen aan het werk in Brussel en Wallonië is een zegen voor de sociale zekerheid, een zegen voor de openstaande vacatures en vooral een zegen voor deze mensen zelf. Retrouchons nos manches!

Danny