Alles stil op het Wetstraatfront
Elke week serveert Danny Van Assche, gedelegeerd bestuurder van UNIZO zijn kijk op diverse actuele thema's die voor jou als ondernemer impact hebben.
Is het niet opvallend? We horen weinig over de onderhandelingen voor de federale regering. Ja, formateur De Wever gaat op bezoek bij de Koning, de werkgroepen doen dit of dat... Maar geen stevige statements, oukazes of scud-raketten. Dat is meestal een goed teken. De onderhandelingen zijn echt bezig deze keer. En dat mag wel. Als we een regering willen voor het einde van het jaar, dan zal zer nog stevig gewerkt mogen worden. Positief dus.
Maar ook met een zekere bezorgdheid. Toen Conner Rousseau enkele weken geleden theatraal de deur dicht deed om vervolgens even theatraal weer aan te sluiten, dan deed hij dat met een trofee in de hand: de koopkracht zou gered zijn of, lees, er wordt niet aan de index geraakt. En dat maakt ons bezorgd. Dat de index meer dan een heilig huisje is voor socialisten en vakbonden, dat weten we wel. Maar dat er op zijn minst niet eens kritisch naar gekeken zou kunnen worden? Neem nu de energiecrisis van twee jaar geleden. Door de enorme stijging van de energieprijzen schoot de inflatie naar boven en dat hebben de werkgevers gevoeld. Er werd zowaar een loonindex van 11% toegepast. Maar eigenlijk betaalde de ondernemer de energiecrisis daardoor drie keer. Eerst gingen de eigenlijke energiekosten fors de hoogte in, vervolgens stegen de lonen even hard en tot slot werden met zijn belastinggeld steunmaatregelen uitgevaardigd voor... de burgers die onder de energiecrisis te lijden hadden. Wel, als er dan toch niet aan de index as such geraakt mag worden, haal dit soort van gekke dingen er wél uit. UNIZO stelt daarom een duurzaamheidsindex voor. Ooit haalde Jean-Luc Dehaene de tabak, benzine en alcohol uit de indexkorf. De gezondheidsindex was geboren. Wij pleiten er nu voor om de fossiele brandstoffen eruit te halen; de duurzaamheidsindex dus. De energieprijzen blijven immers heel onstabiel. Onze bedrijven kunnen een nieuwe energiecrisis op die manier niet meer aan.
Het is maar één voorbeeld van hoe je de index verteerbaarder kan maken, zonder dat de koopkracht van de mensen in gevaar komt. Op zich zouden we liefst echte vrije onderhandelingen kennen over het loon: geen index en geen loonnorm. Maar als dat een brug te ver is, laat ons dan op zijn minst de uitwassen uit de index halen. En het is echt nodig. De superindex van twee jaar geleden is nog altijd niet verteerd. Gezien de ontwikkelingen die zich momenteel afspelen op wereldniveau, zijn nieuwe (en langdurige) energieschokken verre van uit te sluiten. We kunnen/moeten minstens verwachten van beleidsmakers dat men dergelijk risico incalculeert en mechanismen voorziet om zoiets op te vangen. Een nieuwe superindexering zou een bloedbad betekenen. Gouverner, c' est prévoir.
Danny