Elke week serveert Danny Van Assche, gedelegeerd bestuurder van UNIZO zijn kijk op diverse actuele thema's die voor jou als ondernemer impact hebben.

Deuren toe. Ramen toe.

We kunnen niet zeggen dat we verrast waren toen de federale regering de fiscale hervorming definitief dood verklaarde. Het begon nochtans veelbelovend. Vorig jaar lanceerde Minister van Financiën Van Peteghem een ruime blauwdruk met een duidelijke keuze voor een verlaging van de lasten op arbeid is correcter dan lagere belastingschijf zodat elke mogelijke opslag niet onmiddellijk wegbelast zou worden.  UNIZO heeft de fiscale hervorming altijd aangemoedigd. Niet te allen prijze: toen de minister eind vorig jaar de hervorming vooral door de ondernemers wilde laten financieren, vond hij ons op zijn weg. Maar met de voorstellen van begin dit jaar konden we veel beter leven. De reden is duidelijk: al van zolang UNIZO ondernemersenquêtes uitvoert, blijken de hoge lasten op arbeid het numero uno probleem van de ondernemer te zijn. Dat er eindelijk structureel iets aan zou gebeuren, was dus hoopvol. Weekend na weekend werd de hervorming steeds meer uitgekleed en werden er alsmaar gekkere (en verontrustende) voorstellen gelanceerd om de hervorming te betalen. Tot deze week vice-premier Clarinval finaal de deur dicht sloeg. Alle zonden Israëls worden nu bij de MR gelegd, maar laat ons wel wezen: élke partij had reeds haar veto’s gesteld: tegen maatregelen rond werkloosheid, tegen verhogingen van de BTW, tegen een verdubbeling van de jaarlijkse taks op de effectenrekeningen… De deur stond nog maar op een kier, voor ze definitief dicht ging. Bijzonder jammer om dit window of opportunity te hebben gemist.

En wat nu? Iedereen trekt de zomervakantie in, en dat is maar goed ook. En wat na de zomer? De regering moet het nog een kleine tien maanden uitzingen. Zijn er nog belangrijke dossiers? Zeker en vast. Maar enig realisme doet ons besluiten dat er niet veel meer in huis gaat komen. De pensioenhervorming blijft even nijpend, maar de regering raakte niet verder dan een status quo. De arbeidsmarkt kreunt onder de krapte, maar ook daar houden links en rechts zich in een verlammende houdgreep. En wat dan met de begroting? Dat is een ander paar mouwen! Op het einde van dit jaar zal Europa immers opnieuw een strikt begrotingskader van de lidstaten eisen. Met België komen we nog niet in de buurt van de beoogde doelstellingen: niet in jaarlijks tekort op de begroting en al helemaal niet wat de schuld betreft. In tijden van stijgende rente is dat meer dan zorgwekkend. Dus vinden we bij UNIZO dat regering en parlement toch nog één keer moed moeten tonen en zichzelf een veiligheidsgordel moeten aanmeten. Want wat als er voor volgend jaar geen echte begroting meer gestemd raakt? Of wat als men in 2024 weer zolang in regeringsformatie gaat dat er voor 2025 geen begroting wordt opgesteld? Dan zegt de begrotingscodex dat je maximaal per maand één twaalfde mag uitgeven van de laatst goedgekeurde begroting. Dat is nu die van 2023, met een tekort van een slordige 6%... Een maatregel bedoeld om als goed huisvader op te treden, leidt daarmee tot onverantwoorde uitgaven. Vanuit UNIZO zeggen we duidelijk dat als de deur toegaat, de ramen ook toe moeten. We moeten vermijden dat geld door ramen en deuren naar buiten gaat. Nu het nog kan, moet de overheid wettelijk verankeren dat regeringen in lopende zaken nooit meer dan de Europese doelstelling van een tekort van maximaal 3% mogen uitgeven. Zal dat pijn doen? Ongetwijfeld. Maar we slaan er twee vliegen mee in één klap: een noodzakelijke besparing en een serieuze druk om sneller tot een volwaardige regering te komen. Enfin, de excellenties weten wat te doen wanneer ze uit vakantie terugkomen.

Danny