Ons gedacht:
Het ene kussen is het andere niet
Het is een beeld dat ik niet snel zal vergeten: een bevriend ondernemer die op een nieuwjaarsreceptie rondliep met een baxter, nog tijdens zijn behandeling. Stilzitten was niet zijn grootste talent en het hoofd laten hangen al evenmin. Op de werkvloer was hij ook niet weg te slaan. ‘Ziek zijn, allemaal goed en wel. En wie gaat het dan wel doen?’ was zijn herkenbare repliek. De ondernemer in kwestie is intussen 100% genezen maar niet iedereen gaat het even goed af.
Dat het aantal langdurig zieken onder werknemers in België los door het dak gaat, is algemeen geweten. Dat het aantal zieke zelfstandigen ook stijgt, is minder bekend. In tegenstelling tot werknemers staat er bij zelfstandigen geen warm bubbelbad van sociale bescherming klaar.
Bij zelfstandigen speelt bovendien nog een ander fenomeen: waar een werknemer doorgaans meteen in ziekteverlof gaat, blijven zelfstandigen zo lang mogelijk werken of gaan ze zo snel mogelijk terug aan het werk. Met grotere kans op herval. Of als ze te lang doorwerken en wachten om de benodigde hulp te zoeken: ernstigere aandoeningen die in het slechtse geval onomkeerbaar zijn. Hun belangrijkste prioriteit is echter de continuïteit van de zaak.
Als zelfstandigen ziek worden, lijkt het wel alsof ze de ziektekiemen zelf moeten betalen om te vertrekken. En dat is in zekere zin ook zo. Een zelfstandige die in weer en wind terechtkomt, moet voor zijn eigen paraplu zorgen.
UNIZO pleit daarom voor een eerlijkere bescherming en een verbetering van het sociaal statuut van zelfstandigen. U leest er hier alles over. Als zelfstandigen en ondernemers de ruggengraat van onze economie zijn, dan verdient die bij ziekte een zachter kussen in plaats van een harde lattenbodem zonder matras….