“In plaats van heisa te creëren over het al dan niet functioneren van het systeem van gemeenschapsdienst zou men politiek beter voor echte oplossingen zorgen om meer mensen aan het werk te krijgen: het beperken van de werkloosheid in de tijd”, zo reageert UNIZO-topman Danny Van Assche vandaag. De ondernemersorganisatie hekelt ook de recente uitspraken van het ABVV waarbij de schuld van langdurige werkloosheid quasi alleen in de schoenen van de arbeidsbemiddelaars wordt geschoven. 

Op het totaal  van 37.000 uitkeringsgerechtigde werklozen die al meer dan twee jaar werkloos zijn, werden maar enkelen ingeschakeld voor gemeenschapsdienst zo blijkt uit recente cijfers. 

“In plaats van de focus te leggen op een gemeenschapsdienst, moet VDAB zorgen voor een actieve bemiddeling en begeleiding van de langdurig werkzoekende met het oog op werk. Daar lijken ze op dit moment ook in te slagen, want het aantal is met 13.000 personen gedaald deze legislatuur”, stelt Danny Van Assche. Gemeenschapsdienst is een specifieke vorm van werkplekleren, waar vooral de focus ligt op generieke skills en arbeidsattitudes en moet een meerwaarde betekenen in het traject naar werk. Het blind doorsturen van elke langdurig werkzoekende naar gemeenschapsdienst is niet de beste oplossing, aangezien veel werkzoekenden een intensiever traject volgen.
VDAB stuurde 1.500 personen door naar de partners die verantwoordelijk zijn voor het traject dat kan toeleiden naar de gemeenschapsdienst. Het zijn zij die bekijken welke vorm van werkplekleren of begeleiding het meest aangewezen is voor de werkzoekende op dat moment. 

Volgens UNIZO zijn er veel belangrijke maatregelen die genomen kunnen worden om langdurige werkloosheid aan te pakken.
“Er heerst een enorm tekort op de arbeidsmarkt. Als iemand meer dan twee jaar werkloos is, moet men durven kiezen voor een andere aanpak”, stelt Danny Van Assche. “Ofwel is er een probleem waardoor werken in het reguliere systeem (al dan niet definitief) moeilijk is en moet men overschakelen naar de piste van sociale economie. In het andere geval gaat het over onwil of volledige onaangepastheid en kan de VDAB geen meerwaarde bieden. Op dat ogenblik moet de werkloosheidsuitkering stoppen en gaat men over op het leefloon. Het is dan aan het OCMW om verder te begeleiden en is er ook een inkomensonderzoek nodig, tot de persoon klaar is om opnieuw op de arbeidsmarkt actief te zijn.”

De ondernemersorganisatie roept op om eindelijk een beperking van de werkloosheidsuitkering in de tijd in te voeren. “Dat heilige huisje moet nu echt gesloopt worden”, zegt Danny Van Assche. “Het is niet te verantwoorden dat men langer dan twee jaar werkloos kan zijn, terwijl er een recordaantal vacatures open staan. Na zes maanden werkloosheid dient men verplicht een opleiding tot één van de vele knelpuntberoepen te volgen en na twee jaar werkloosheidsuitkering, moet men terugvallen op de bijstand.”

Reactie op ABVV

UNIZO hekelt ook de recente uitspraken van het ABVV dat de begeleiding die langdurig werklozen krijgen van de Vlaamse arbeidsbemiddelaar VDAB, te weinig op maat zou zijn van de betrokkene.

“Als ze dergelijke zware kritiek hebben, kunnen ze die uiten in de Raad van Bestuur van de VDAB zelf waar ze als sociale partner meerdere zitjes hebben.”, zegt Danny Van Assche. 

ABVV stelt dat uit hun onderzoek bij meer dan 2.000 langdurig blijkt dat 82 procent van de respondenten wel wil werken maar onvoldoende begeleid wordt. Als oplossing schuiven ze praktijktesten om discriminatie op de arbeidsmarkt te kunnen bewijzen, een werkhervattingspremie voor werkzoekende 55-plussers die weer aan de slag gaan en de afschaffing van de degressiviteit van de werkloosheidsuitkeringen naar voor. 

“Dit zijn straffe cijfers, want de ondernemers schreeuwen om personeel. Wie wil kan zich direct kosteloos bijscholen voor een knelpuntberoep. De rol van de VDAB is begeleiden, niet bepamperen”, besluit Danny Van Assche.