Wat is het probleem en welke groep ondernemers had er last van?

De Europese CSRD-Richtlijn verplicht grote ondernemingen om te rapporteren over hoe duurzaam ze zijn. Dat rapport moet ook informatie bevatten over de waardeketen (bijvoorbeeld leveranciers), waarin zich vaak kmo’s bevinden. Ondernemers riskeerden te worden geconfronteerd met ellenlange vragenlijsten en vragen tot audits van deze informatie.

Wat heeft UNIZO er aan gedaan?

UNIZO heeft de impact van de CSRD-Richtlijn op kmo’s herhaaldelijk benadrukt bij verschillende kabinetten en in meerdere adviesraden. Bovendien heeft UNIZO samen met ITAA en UCM bij verschillende parlementsleden en de regering in lopende zaken geijverd voor extra waarborgen ter bescherming van kmo’s in de Belgische wet die de CSRD-Richtlijn omzet.

Wat is het uiteindelijke resultaat, op welke manier heeft die groep ondernemers daar baat bij gehad?

Dankzij dit lobbywerk, bevat de Belgische wet twee belangrijke waarborgen voor kmo’s.

Ten eerste is er een verbod op het vragen van ‘assurance’ op de informatie die de kmo aanlevert. Een ‘assurance’ op duurzaamheidsinformatie is te vergelijken met een audit op financiële informatie. De Belgische wet verbiedt een grote onderneming om dit te verplichten aan de kmo’s in haar waardeketen.

Ten tweede geldt de VSME als informatie-maximum. De VSME is een Europese standaard voor de duurzaamheidsrapportering door (niet-beursgenoteerde) kmo’s, met als doel om de administratieve last zo veel als mogelijk te beperken. De Belgische wet bepaalt dat een grote onderneming enkel gegevens uit de VSME mag vragen aan de kmo’s in haar waardeketen.

Moeten er nog verdere stappen genomen worden?

UNIZO blijft erover waken dat deze kmo-waarborgen op het terrein worden gerespecteerd. Daarnaast blijft UNIZO strijden tegen nieuwe administratieve rompslomp voor kmo’s afkomstig van Europese wetgeving.