Online verkopen aan buitenlandse klanten

Eigenlijk hangt dat af van de vraag of je zich actief op die buitenlandse markt heeft gericht. Met andere woorden: heb je zelf actief actie ondernomen om te kunnen verkopen aan buitenlandse consumenten ( door hen bijvoorbeeld aan te schrijven met reclame), of heb je dat niet gedaan en is de consument uit eigen beweging bij jou komen kopen.

In het laatste geval bepaal je zelf welk recht van toepassing is. Je hebt je dan immers niet actief op de buitenlandse markt gericht en moet daarom in principe ook geen rekening houden met het recht dat in dat land van toepassing is als een buitenlandse klant toevallig bij jou komt kopen.

Heb je je daarentegen wel actief gericht op buitenlandse markten, dan moet je wel rekening houden met het recht dat in die landen van toepassing is. En als die landen binnen de EU liggen, dan gelden er nog striktere regels:

Is jouw klant een consument en is er in de overeenkomst niets bepaald over welk recht van toepassing is, dan geldt het recht van het land waar de consument woont.

Je mag echter steeds in de overeenkomst of in jouw algemene voorwaarden een clausule inlassen die bepaalt welk recht op de overeenkomst van toepassing is. In zo'n geval primeert die clausule, maar ten aanzien van consumenten die in de EU wonen, kan zelfs zo'n clausule nooit afbreuk doen aan de dwingende bepalingen van consumentenbescherming uit het land waar de consument woont. Verkoop je bijvoorbeeld goederen aan een Franse consument, dan mag je gerust bepalen dat het Belgische recht op die verkoop van toepassing is, maar zelfs met zo'n beding kan de Franse klant zich toch nog altijd beroepen op de regels die hem in Frankrijk een hogere mate van consumentenbescherming bieden.

Zoals gezegd gelden deze laatste regels enkel wanneer je je actief op een buitenlandse markt richt. De vraag is dan natuurlijk: wanneer richt je je actief op een buitenlandse markt? In elk geval kan het 'zich richten op de buitenlandse markt' op gelijk welke manier gebeuren ( Radio, TV, Post, Internet, ..) In de rechtspraak zijn er verschillende voorbeelden te vinden, vooral binnen het kader van e-commerce:

• het loutere bezit van een website, ook als die door buitenlandse consumenten geconsulteerd kan worden, is eerst en vooral niet voldoende. Een consument kan dus niet zeggen dat je je tot het buitenland heeft gericht, louter en alleen omdat je een website heeft die hij kon consulteren.
• Er moet een duidelijke wil zijn van de verkoper om handel te drijven met buitenlandse consumenten. De rechtspraak aanvaarde de uiting van die wil in de volgende gevallen:
  • advertenties of clausules op een website die gericht zijn naar buitenlander
  • het aanbieden van een telefoonnummer met internationaal kengetal op een website
  • een routebeschrijving vanuit andere lidstaten
  • getuigenissen van buitenlandse klanten
  • het gebruik van neutrale toplevel - domeinnamen ( .eu of .com)
  • de gebruikte taal of munteenheid op de website kan ook een aanduiding geven.

De laatste jaren duikt een nieuwe trend op bij online ondernemers: dropshipping. Dit komt niet zomaar, want het lijkt online ondernemen een stuk eenvoudiger te maken. Naast de voordelen moet je ook weten dat hier enkele verplichtingen aan verbonden zijn.

Levering van goederen 

Gewone verkoop via de winkel

Verkoop je goederen in je winkel in België, dan is er Belgische btw verschuldigd.

Bijvoorbeeld: Een Franse koper komt langs in jouw winkel in Brussel. De Franse klant koopt aan het Belgische btw-tarief.

Verkoop via webshop aan buitenlandse consumenten

Verkoop je goederen aan een niet-btw plichtige in een andere lidstaat en het vervoer gebeurt door of voor jouw rekening, dan wordt dit beschouwd als verkoop op afstand. Er is hier voor een speciale regeling uitgewerkt.

• Principe: de btw is verschuldigd in de lidstaat van aanvang van het vervoer. Je kan dus met je webshop Belgische btw aanrekenen aan buitenlandse klanten
• Maar... er is een drempel ingebouwd! Als je voor meer dan 10.000 EUR aan buitenlandse kopers verkoopt, dan moet er btw afgedragen worden in het land waar de consument gevestigd is
• Om te vermijden dat in elk land waar een koper gevestigd is een btw-registratie moet gebeuren en er btw moet worden afgedragen, werd het One Stop Shop-mechanisme (OSS) ingevoerd. Hierdoor volstaat het voor een e-commerce ondernemer om in één land geregistreerd te zijn en aangiften in te dienen, ook als de drempel is overschreden. Daardoor is geen buitenlandse registratie nodig en moeten geen buitenlandse aangiftes worden ingediend

Opgelet: als de klant de goederen zelf ophaalt en vervoert of zelf een vervoerder contacteert en betaalt om het goed bij hem af te zetten, dan gelden voorgaande regels niet.