Exportdocumenten

Het bewijs van niet-faling of niet-faillissement bewijst dat jouw onderneming niet failliet is gegaan. Voor openbare aanbestedingen, maar ook voor andere doeleinden, wordt vaak zo’n gevraagd.

Praktisch

Je verkrijgt het bewijs van niet-faling bij de griffie van de bevoegde Rechtbank van Koophandel van de zetel van je bedrijf. Je gaat hiervoor ter plaatse. De portaalsite van de Rechterlijke Macht in België geeft een overzicht van alle Rechtbanken van Koophandel. Je klikt op je regio, waarna je op de website van de desbetreffende Rechtbank de contactgegevens te zien krijgt. In de meeste gevallen wordt het attest direct meegegeven na betaling van de griffiekosten die ongeveer 35 euro per attest bedragen.

In internationale handel kan je de vraag krijgen een ‘gelegaliseerd’ document, vb. een gelegaliseerde factuur, voor te leggen. Deze vraag zal vooral afkomstig zijn van de Arabische landen, maar dit neemt niet weg dat ook ondernemers uit andere landen je hierom kunnen vragen. Voor andere landen geldt dan weer een vrijstelling van legalisatie op basis van internationale en Europese afspraken. Welke documenten voor welke landen gelegaliseerd moeten zijn, kan je nakijken in de Access2Markets.

De legalisatie van een document is de procedure waarbij een ambtenaar de echtheid van een handtekening op een document bevestigt. De legalisatie is dus geen nazicht van de vorm, noch van de inhoud van het document. De legalisatie is wel een controle die de oorsprong van een document bevestigt. De legalisatie is een bewijs dat deze controle is uitgevoerd, waardoor je handelspartners of de overheden in het buitenland het bewijs hebben dat de documenten officieel zijn.

De handtekening, zegel of stempel op het document wordt gelegaliseerd door de persoon die ervoor bevoegd is en die de handtekening, zegel of stempel kent, en over een model ervan beschikt. Dit betekent dat een legalisatieproces verschillende stappen in beslag kan nemen. Men spreekt dan van legalisatie in cascade. In dit geval worden Belgische documenten eerst gelegaliseerd door de bevoegde instantie(s) in België, en later door de diplomatieke vertegenwoordiging (door het consulaat of de ambassade) van het land van bestemming.

Bij welke instantie je moet aankloppen voor de legalisatie van een document is afhankelijk van het type document, wie het uitgeeft of ondertekent. Handelsdocumenten worden gelegaliseerd door de FOD Buitenlandse Zaken of door de Kamer van Koophandel, uittreksels uit het strafregister door de FOD Justitie. Sommige landen vragen ook een legalisatie door hun consulaat.

Praktisch

De kostprijs varieert en is afhankelijk van het type document en de legaliserende instantie.

• Legalisatie van een uittreksel uit het strafregister gebeurt door de FOD Justitie en de rechtbanken en is gratis. Op de website van de FOD Justitie vind je contactgegevens, openingsuren en meer informatie over de legalisatie van documenten.
• Voor de legalisatie van handelsdocumenten kan je terecht bij de FOD Buitenlandse Zaken. Legalisatie kost 20 euro. Contactgegevens en openingsuren van de dienst legalisaties staan vermeld op de website van de FOD buitenlandse zaken.
• Voor de legalisatie van handelsdocumenten kan je terecht bij je regionale Kamer van Koophandel en betaal je tussen de 45 euro en 65 euro. Duplicaten zijn goedkoper en kosten tussen de 15 euro en 25 euro. Contactgegevens van je regionale Kamer van Koophandel vind je op de website van de federatie van Belgische Kamers van Koophandel.
• Consulaten en diplomatieke vertegenwoordigingen hanteren uiteenlopende prijzen. Informatie over de procedures en de prijzen vind je op de website van de ambassade van het desbetreffende land.

Indien je ter plaatse gaat voor de legalisatie van je documenten, wordt deze bij de meeste instanties meteen uitgevoerd.

De pro-forma factuur lijkt zeer sterk op een gewone factuur maar mag er niet mee worden verward. Op een pro-forma factuur moet duidelijk vermeld staan dat het om een pro-forma factuur gaat. Je doet dit door het woord “pro-forma” op het document te vermelden. Daarnaast bevat de pro-forma factuur net als de factuur alle details van de transactie, maar is in tegenstelling tot de factuur geen vraag tot betaling. Bij handelstransacties in nationale context is de pro-forma factuur geen verplicht document. In je internationale transacties kan een (al dan niet gelegaliseerde) pro-forma factuur één van de documenten zijn die door het land van invoer verplicht worden.

Wanneer gebruik je een pro-forma factuur?

• De pro-forma factuur begeleidt zendingen waarbij geen betalingen dienen te gebeuren (bv. Stalen en monsters, tijdelijke uitvoer, kosteloze onderdelen, garantie- en vervangleveringen...). De douane baseert zich in dat geval op de pro-forma factuur om bijvoorbeeld de waarde van de goederen te kennen.
• Een pro-forma factuur die samen met de verkoopsvoorwaarden verstuurd wordt naar de klant heeft als functie het bevestigen van het order.
• Je hebt de pro-forma factuur ook nodig voor de aanvraag van een L/C, een transportverzekering of de aanvraag van diverse vergunningen.

Wij raden je ook aan…

• … na te gaan of het land van import een pro-forma factuur voor je zending verplicht. Kijk dit na in de Access2markets.
• … na te gaan of er voor je zending bepaalde vormvereisten van toepassing zijn voor de pro-forma factuur. Soms moet het document in een bepaalde taal worden opgesteld, is de ondertekening verplicht, of kan een legalisatie worden gevraagd. Kijk dit na in de Access2markets.
• ... onze leerrijke dag vol interactieve workshops te volgen op 24 november: Transport en douane, alles voor je uitgeklaard.

Voor de export van strategische goederen naar derde landen heb je een exportvergunning nodig. In België zijn de regionale overheden bevoegd voor de afgifte van de exportvergunningen voor strategische goederen. De plaats van de zetel van je bedrijf bepaalt dus waar je de vergunning aanvraagt. De regionale diensten zijn ook het aanspreekpunt voor de controle op alle in-, uit- en doorvoer en overbrenging van strategische goederen. Na gebruik of bij het verstrijken van de termijn moeten alle vergunningen worden terugbezorgd aan de bevoegde diensten.

Praktisch

Voor Vlaanderen is de dienst controle strategische goederen bevoegd voor de afgifte van de exportvergunning strategische goederen. Bovendien verschillen de procedures voor de aanvraag van een exportvergunning voor strategische goederen sterk, afhankelijk van het type strategische goederen. De website van Vlaanderen Internationaal geeft je per productcategorie duidelijke informatie over de aanvraag van de vergunning. Het aanvraagformulier vind je onderaan de webpagina. Voor het Brussels Gewest cel vergunning wend je je tot het Ministerie van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest.

De letter of credit of het documentair krediet is een betalingstechniek die gebruikt wordt wanneer de risico’s op niet-betaling groot zijn en/of er sprake is van weinig onderling vertrouwen tussen importeur en exporteur. De importeur wil een betaling uitstellen tot hij zekerheid heeft dat hij de goederen ook effectief zal ontvangen, terwijl de exporteur zo snel mogelijk betaald wil worden voor de verzonden goederen.

Het documentair krediet is, zoals de naam het zegt, een betalingstechniek die gebaseerd is op onderliggende documenten. De importeur en exporteur spreken (eventueel in samenspraak met hun respectievelijke bank) tijdens de onderhandelingen af welke documenten in het documentair krediet moeten worden opgenomen. Transportdocumenten zijn een standaard onderdeel bij de levering van goederen, gezien deze aan de importeur de zekerheid geven dat de goederen werden verzonden. De importeur vraagt het documentair krediet aan bij zijn bank. De bank van de importeur stuurt het documentair krediet naar de bank van de exporteur, die het aan de exporteur bezorgt.

Op het ogenblik dat de goederen worden verzonden, bezorgt de exporteur deze documenten aan zijn bank. Deze controleert de documenten op conformiteit met de voorwaarden van het documentair krediet. Als de documenten conform zijn, geeft de bank ze door aan de bank van de importeur, die een controle van de documenten doorvoert. Als de documenten conform zijn aan de voorwaarden van het documentair krediet, dan is de bank van de importeur (ook wel de krediet openende bank genoemd) verplicht te betalen.

Na de betaling bezorgt de bank van de importeur de documenten aan de importeur. De importeur heeft deze documenten immers nodig om te kunnen beschikken over de goederen.

In tegenstelling tot een documentair incasso neemt de bank bij een documentair krediet dus de plaats van de importeur in met betrekking tot de betaling. De bank speelt dan ook een veel actievere rol bij het documentair krediet, ze is echt een derde partij die betrokken is bij de financiële transactie. De bank biedt namelijk een betalingsgarantie in geval dat de verkoper de juiste documenten voorlegt.

Het documentaire krediet heeft verschillende vormen. Je kan voor bepaalde onderdelen het documentair krediet zelf vorm geven. Bespreek zeker de mogelijkheden met je bank!

Praktisch

De importeur vraagt (na onderling overleg over de modaliteiten) het documentair krediet aan bij zijn bank. De kostprijs van het documentair krediet omvat enerzijds vaste kosten voor de opening van het krediet, het nazicht van de documenten en eventuele veranderingen en anderzijds een percentage afhankelijk van de risico’s en kostprijs van het krediet zelf. Je doet best navraag bij je bank voor bedragen en toegepaste percentages voor je specifieke situaties.

Het certificaat van oorsprong is een document dat de niet-preferentiële oorsprong van een product aangeeft. Het bewijst in welk land een bepaald product gemaakt is. Op basis van het certificaat van oorsprong beslist het land van invoer of een product wel of niet mag worden ingevoerd en hoe hoog de invoerrechten zullen zijn in landen waarmee geen preferentieel akkoord (vrijhandelsakkoord) is gesloten.

In sommige gevallen zijn er om politieke redenen embargo’s van kracht die bepalen dat een product met een bepaalde oorsprong niet mag worden ingevoerd.

Ook handelspolitieke redenen kunnen de oorzaak zijn dat voor de invoer van bepaalde producten een certificaat van oorsprong wordt gevraagd. Dit is bijvoorbeeld het geval bij de toepassing van antidumpingmaatregelen. Ook bepaalt het land van import op basis van het certificaat van oorsprong of het gunstige MFN-importtarief (Most Favoured Nations) van toepassing is. Dit tarief is meestal lager dan het normale importtarief.

Praktisch

Certificaten van oorsprong worden voor het merendeel van alle producten door de Kamers van Koophandel uitgegeven. Zij zijn daarvoor gemachtigd door de FOD Economie. Je kan een certificaat van oorsprong zowel digitaal als op papier aanvragen. Het voordeel van de digitale procedure is dat je de fysieke verplaatsing naar de Kamer van Koophandel in jouw regio niet hoeft te maken. Daarnaast is het digitaal invullen van het aanvraagformulier gemakkelijker door het gebruik van templates.

Fysieke aanvraag

Voor de fysieke aanvraag van een certificaat van oorsprong kan je terecht bij je lokale kamer van koophandel. Na betaling van 18,02 euro ontvang je meteen het certificaat van oorsprong. Een duplicaat kost 1,97 euro.

Je vindt de contactgegevens en openingsuren van de Kamer van Koophandel in jouw regio op de website van de Federatie van Belgische Kamers van Koophandel.

Procedures verschillen sterk naar gelang het type product, zowel in aanvraagprocedure, aan te leveren informatie, als in prijs.

Digitale aanvraag

Je kan je certificaat van oorsprong ook aanvragen via de digitale toepassing Digichambers. Na registratie van je bedrijf op de website kan je je certificaten aanvragen vanop je bureau en zonder je te hoeven verplaatsen. Bovendien laat de toepassing ook toe je ERP systeem te integreren, waardoor je minder gegevens manueel moet invoeren. Wanneer een product geproduceerd werd in verschillende landen, ligt het minder voor de hand om de oorsprong ervan te bepalen. Voor deze situatie werden ‘oorsprongsregels’ opgesteld, die het land van oorsprong van je product bepalen. Oorsprongsregels geven de nationaliteit van een goed aan. Hiermee wordt bedoeld: het land waar het goed in hoofdzaak werd gefabriceerd of geproduceerd. Ze bepalen aan welke voorwaarden een product moet voldoen opdat het de nationaliteit van dat land krijgt. Er wordt een onderscheid gemaakt tussen niet-preferentiële en preferentiële oorsprong. Op de website van de FOD Economie vind je een interessante publicatie over ‘De rol van de oorsprongsregels in de internationale handel’.

'REX in kader van preferentiële oorsprong'

Het is ook mogelijk om als exporteur zelf je oorsprong te verklaren aan de hand van zelfcertificering (REX). REX (Registered Exporter System) of het “systeem van geregistreerde uitvoerders” is het systeem van zelfcertificering van preferentiële oorsprong van de Europese Unie. Het REX-systeem werd initieel opgestart in het preferentiële handelsverkeer met het SAP Van de Unie (zogenaamde ontwikkelingslanden), maar werd ondertussen ook uitgebreid naar andere unilaterale en bilaterale (vrijhandels-) overeenkomsten. De bekendste hiervan zijn Canada (sinds 21/09/2017), Japan (sinds 01/02/2019), Ivoorkust (sinds de aanpassing op 02/12/2019), & het Verenigd Koninkrijk (sinds 01/01/2021). De certificering van preferentiële oorsprong wordt overgeheveld van de douaneautoriteiten naar de economische operatoren. Hierdoor zullen de bewijzen EUR.1 en FORM.A die gewoonlijk door de autoriteiten worden afgegeven, vervangen worden door oorsprongsattesten en -verklaringen die opgesteld worden door uitvoerders die geregistreerd zijn in de database REX van de Europese Commissie. Voor die operatoren betekent dat een grotere autonomie, maar ook een grotere verantwoordelijkheid. Bekijk de uitgebreide lijst van landen die REX toepassen op REX – Registered Exporter system | Taxation and Customs Union (europa.eu).

DE GOEDERENCODE, BASIS VAN ALLE INTERNATIONALE HANDEL

Welke documenten je nodig hebt voor je zending is sterk afhankelijk van het type goederen. Daarom bepaal je eerst de goederencode waaronder je goederen vallen. Op basis van deze code kan je nagaan welke administratieve vereisten het land van bestemming stelt. Het is immers het land van invoer dat bepaalt welke documenten noodzakelijk zijn bij de invoer van de goederen.

Hoe is een goederencode opgebouwd?

De douane werkt voor alle in- en uitvoeraangiftes wereldwijd met ‘goederencodes’ voor de classificatie van de goederen. Deze codes worden al naargelang het gebruikte classificatiesysteem HS-code, GN-code of TARIC-code genoemd. De eerste zes cijfers van alle codes stemmen overeen. Pas vanaf het zevende cijfer kunnen de getallen verschillen. Vanwaar dit onderscheid? Dit is het gevolg van de verschillende systemen:

• Wereldwijd: het ‘Geharmoniseerde Systeem’. Het systeem dat wereldwijd wordt gebruikt heet vol uit Harmonized Commodity Description and Coding System maar wordt afgekort ook wel Harmonized System (HS) genoemd. In het Nederlands spreekt men van het Geharmoniseerde systeem. Het Harmonized System is een internationaal gestandaardiseerd systeem waarin alle verhandelbare producten geclassificeerd worden met een code van zes cijfers. Het systeem werd ontwikkeld en wordt beheerd door de Wereld Douane Organisatie, een onafhankelijke intergouvernementele organisatie met 180 leden. Omdat bijvoorbeeld ook het Europese Systeem verder bouwt op het Geharmoniseerde Systeem, wordt het vandaag in meer dan 90% van alle wereldhandel gebruikt.
• Europees: de ‘Gecombineerde Nomenclatuur’. De Europese Unie werkt met de Combined Nomenclature (CN) of de Gecombineerde Nomenclatuur (GN). De Gecombineerde Nomenclatuur is gebaseerd op het wereldwijde Harmonized System van de Wereld Douane Organisatie, waarvan het de eerste zes cijfers overneemt. De Gecombineerde Nomenclatuur is echter uitgebreider. Deze twee extra cijfers zijn voor het nauwkeuriger vastleggen van de invoerrechten en voor statistische doeleinden op Europees niveau.
• Europees: ‘TARIC’. De Europese Unie gebruikt voor alle invoeraangiftes de TARIC-code, die gebaseerd is op de Gecombineerde Nomenclatuur. TARIC staat voor Tarif Intégré Communautaire en voegt nogmaals twee cijfers toe aan de goederencode. In de handel met derde landen gebruikt Europa de 10-delige TARIC-code voor douane en statistische aangiften. Deze 2 extra cijfers (ten opzichte van de Gecombineerde Nomenclatuur) werden toegevoegd om bepaalde maatregelen in te stellen zoals schorsingen, tariefcontingenten, niet tarifaire maatregelen,… Men spreekt daarom ook wel van het gebruikstarief. Noot: in sommige uitzonderlijke gevallen worden nog extra aanvullingen toegevoegd en wordt de goederencode door twee aanvullende codes uitgebreid tot 18 cijfers.
• Belgisch: de nationale aanvulling op ‘TARIC’. Om maatregelen op nationaal niveau op te nemen wordt het systeem in sommige gevallen nog verder uitgebreid. Elke lidstaat van de Europese Unie heeft de bevoegdheid een vierdelige nationale code toe te voegen aan de TARIC-code. De nationale code omvat, zoals de naam al aangeeft, nationale maatregelen.

Waarvoor staan de cijfers in een goederencode?

In het Geharmoniseerde Systeem worden je goederen op een gestructureerde manier onderverdeeld. De goederencode is hierbij een instrument dat de weg wijst naar alle maatregelen bij de in- en uitvoer van goederen.

Het Geharmoniseerde Systeem is gestructureerd in 21 afdelingen die elk een bepaalde groep goederen omvatten. De meeste afdelingen bestaan uit verschillende hoofdstukken (zie verder). Zo omvat Afdeling I bijvoorbeeld ‘Levende dieren en producten van het dierenrijk’ en afdeling II ‘Producten van het plantenrijk.’ De laatste afdeling XXI omvat ‘Kunstvoorwerpen, voorwerpen voor verzamelingen en antiquiteiten.’ Nieuwsgierig naar de andere afdelingen? Een overzicht van alle afdelingen vind je op de startpagina van de Gecombineerde Nomenclatuur van TARBEL.

Indien je klikt op de afdelingen krijg je een verdere onderverdeling in hoofdstukken.

Elke afdeling omvat een aantal hoofdstukken, die doorlopend zijn genummerd, ongeacht de afdeling waaronder ze vallen. Er zijn 99 hoofdstukken. Te veel om hier op te sommen, maar wij geven je graag een paar voorbeelden:

• Hoofdstuk 1 – 5 (Afdeling I van het HS) omvat ‘Levende dieren en producten van het dierenrijk’.
• Hoofdstuk 6 – 14 (Afdeling II van het HS) omvat ‘Producten van het plantenrijk’.
• Hoofdstuk 15 – 27 (Afdelingen III, IV en V van het HS) omvat ‘Vetten en oliën (dierlijke en plantaardige) en dissociatieproducten daarvan; bewerkt spijsvet; was van dierlijke of van plantaardige oorsprong’’.
• ….
• Hoofdstuk 98 omvat ‘Complete fabrieksinstallaties.’
• Hoofdstuk 99 sluit het rijtje af met een aantal bijzondere codes van de gecombineerde nomenclatuur.

Verder worden de goederen onderverdeeld in posten. De posten hebben een code van 4 cijfers en volgen de evolutie van grondstof naar eindproduct. Zo zijn basisproducten en ruwe materialen over het algemeen ingedeeld in de eerste posten van het hoofdstuk. De verdere posten omvatten meer gesofisticeerde artikelen en werken.

Een voorbeeld:

• 18.01 Cacaobonen, ook indien gebroken, al dan niet gebrand (= grondstof)
• 18.02 Cacaodoppen, cacaoschillen, cacaovliezen en andere afvallen van cacao (= afval)
• 18.03 Cacaopasta, ook indien ontvet (= halffabrikaat)
• 18.04 Cacaoboter, cacaovet en cacao-olie (= halffabrikaat)
• 18.05 Cacaopoeder, zonder toegevoegde suiker of andere zoetstoffen (= eindproduct)
• 18.06 Chocolade en andere bereidingen voor menselijke consumptie die cacao bevatten (= eindproduct)

Wanneer wordt welke code nu gebruikt?

Je kent nu de opbouw van de eerste cijfers van een goederencode. Maar wanneer wordt nu welke code gebruikt?

Wereldwijd: de HS-code (zes cijfers)

De onderverdeling van alle goederen in hoofdstukken en posten leidt tot een code van vier cijfers. Je weet ondertussen dat de eerste twee cijfers het hoofdstuk aanduiden en de laatste twee cijfers de post binnen het hoofdstuk aangeven. Deze posten zijn (meestal) nog onderverdeeld met twee verdere cijfers. Deze onderverdeling leidt tot een code van zes cijfers. Deze code volgt het ‘Harmonized System’, dat wordt gebruikt in de wereldhandel, en wordt dus ook HS-code genoemd. Europees: de GN-code (8 cijfers).

Binnen Europa wordt er aan de hand van een zevende en achtste cijfer een verdere opdeling gemaakt. Dit systeem met acht cijfers vormt de Gecombineerde Nomenclatuur (GN). De extra cijfers worden gebruikt om de invoerrechten bij invoer nauwkeuriger vast te leggen en/of voor statistiekdoeleinden.

Europees: de TARIC-code (10 cijfers)

Het geïntegreerde tarief van de Europese Unie wordt vervolgens aangeduid met het negende en het tiende cijfer en vervolledigt zo de TARIC-code. Aan de hand van deze TARIC-code kan je het Gebruikstarief op- zoeken. Op basis van deze goederencode kan je alle maatregelen bij de in- en uitvoer van je goederen opzoeken, zowel de fiscale als de niet-fiscale. Fiscale maatregelen zijn onder meer invoerrechten. Niet-fiscale maatregelen zijn maatregelen betreffende veiligheid, gezondheid, economie, milieu en landbouw.

In uitzonderlijke gevallen: een TARIC-code van tien cijfers en meer…

Voor bepaalde goederen zijn nog meer maatregelen van toepassing. In deze eerder uitzonderlijke gevallen kunnen nog eens twee aanvullende codes toegevoegd worden aan de TARIC-code. Deze aanvullende codes bestaan dan elk uit vier cijfers of uit een letter en drie cijfers. Deze aanvullende codes worden onder meer gebruikt voor goederen die onderworpen zijn aan antidumpingrechten. Indien antidumpingrechten bijvoorbeeld leveranciers gebonden zijn, kan de leverancier geïdentificeerd worden met de aanvullende codes.

In uitzonderlijke gevallen: de nationale code vult de TARIC-code nog verder aan…

In bepaalde gevallen is ook een aanvullende nationale code mogelijk. Deze bepaalt nationale maatregelen en belastingen, zoals bijvoorbeeld accijnzen en btw. Voor je invoer naar België zijn deze maatregelen op Belgisch niveau van kracht. Zo bepaalt een nationale maatregel bijvoorbeeld dat je bij de invoer van wandelstokken voor slechtzienden in België, slechts 6% btw i.p.v. 21% betaalt. Bij invoer van dergelijke goederen dient de aanvullende nationale code 1000 op de aangifte te worden vermeld.

Enkele wettelijke indelingsregels van je goederen

Om een uniforme toepassing van de indeling van goederen in de ‘Gecombineerde Nomenclatuur’ te verzekeren zijn er wettelijke indelingsregels van kracht.

Daarnaast zijn per hoofdstuk aanvullende aantekeningen opgesteld die wettelijk bepalend zijn. We geven je bij wijze van illustratie een aantal sprekende voorbeelden mee.

• Het ‘wezenlijke karakter’ van een product is bepalend voor de post.
• Etuis, foedralen en koffers die speciaal gevormd of ingericht zijn voor het opbergen van een bepaald artikel (of van een stel of assortiment van artikelen), die geschikt zijn voor herhaald gebruik en die aangeboden worden met de artikelen waarvoor ze bestemd zijn, worden ingedeeld onder dezelfde post als die artikelen.

• De post met de meest specifieke omschrijving heeft voorrang op posten met een meer algemene strekking.

• Per hoofdstuk zijn er inleidende ‘aantekeningen’ geschreven. Deze geven meer gedetailleerde instructies over de indelingsregels van het hoofdstuk. Deze aantekeningen zijn wettelijk bepalen.

• Indien indeling aan de hand van andere wettelijke bepalingen niet mogelijk is en er verschillende posten in aanmerking komen, dan wordt de post toegepast die in volgorde van nummering het laatst is geplaatst.TARBEL, de website van de Belgische Douane en Accijnzen of op de website van de Europese Unie. Je kan beide sites raadplegen. Enkel indien je wenst na te gaan of je producten ook vallen onder een nationale aanvulling op de TARIC-code kijk je best op TARBEL. Je kunt ook de online tool International Shipping Assist op de website van FedEx raadplegen. Vul de gegevens in van je goederen en ontvang je geharmoniseerde systeemcode (HS) met behulp van deze intuïtieve oplossing.

Optie 1: Opzoeking op de website van de Belgische overheid: TARBEL

• Je klikt op Tariefconsultatie en vervolgens Tariefbrowser.

• Je klikt op Bladeren door de Nomenclatuur.

• Je krijgt nu een scherm waarop alle afdelingen van de Nomenclatuur staan vermeld.

Je hebt nu twee mogelijkheden:

1. Elke afdeling bestaat uit een aantal hoofdstukken met betrekking tot gelijkaardige producten, bv. Afdeling I – (Hoofdstukken 01 …05) – Levende dieren en producten van het plantenrijk. Je werkt via de lijst van hoofdstukken en klikt op het mapje voor het hoofdstuk van jouw keuze om stap voor stap verder te browsen.

2. Je werkt via de zoekmodule en geeft de omschrijving van jouw goederen in het vakje ‘tekst’. Dan klik je op ZOEKEN.

Om je zoektocht eenvoudiger te maken geven wij je enkele handige tips:

• Probeer voor de omschrijving van je goederen zeker ook het meervoud. Vaak levert dit meer resultaat op. Schrijf bijvoorbeeld ‘alarmtoestellen’ in plaats van ‘alarmtoestel’.

• Indien je zoekt met een term die onderdeel kan zijn van een andere term, krijg je bij de resultaten meerdere resultaten te zien. Je zal dan zelf nog verder moeten kijken welke code van toepassing kan zijn. Je zoekt bijvoorbeeld met de term ‘brood’, dan geeft de resultatenlijst ook termen weer die het woord ‘brood’ bevatten, zoals bv. broodmachine.

• Het is mogelijk dat de goederen in de Nomenclatuur niet altijd omschreven worden met de benaming die je commercieel gebruikt. Zo zal je met de term ‘vrachtwagen’ geen zoekresultaten krijgen omdat een vrachtwagen in de nomenclatuur wordt omschreven als ‘automobiel voor goederenvervoer’.

Optie 2: Opzoeking op de website van de Europese Unie

• Je zorgt dat het tabblad ‘Maatregelen’ actief is door op deze tab te klikken.

• Je klikt op de woorden [Nomenclatuur bladeren] rechts boven het linkse witte vakje. Je krijgt nu onder het blauwe vak de verschillende afdelingen.

• Je klikt op de afdeling van je keuze om stap per stap verder te browsen.

WAAROM DE JUISTE GOEDERENCODE ZO BELANGRIJK IS…

Het kan gebeuren, bewust of onbewust, dat je goederen onder een code ingedeeld worden waarvoor er lagere invoerrechten verschuldigd zijn. Maar let hiermee op! Bij gebruik van een foutieve code kan de douane tot drie jaar na datum en met terugwerkende kracht achterstallige invoerrechten opvragen. Indien je jouw goederen in grote hoeveelheden importeert, kunnen de bedragen snel hoog oplopen.

Een voorbeeld uit de praktijk

Een bedrijf importeert tweewielige kinderfietsen uit China. De waarde van de zending bedraagt 100.000 euro. Het bedrijf geeft aan de expediteur de opdracht om de zending aan te geven onder TARIC-code 9503001000, als zijnde speelgoed. Deze post is vrij van rechten bij invoer. De te betalen rechten bij invoer bedragen 0 euro. Het bedrijf berekent zijn verkoopprijs op basis van deze kosten.

Enige tijd later stelt de verificateur der Douane en Accijnzen vast dat deze kinderfietsen moeten ingedeeld worden onder post 8712003090. Hij baseert zich hier- voor op aantekening 1,o) op hoofdstuk 95 van het douanetarief dat tweewielige kinderfietsen inderdaad uitsluit van hoofdstuk 95.

Bijgevolg waren er 14% rechten bij invoer en 48,5% antidumpingrechten verschuldigd op het moment van de invoer van de kinderfietsen. Concreet betekent dit dat de douane 14.000 euro rechten bij invoer en 48.500 euro antidumpingrechten zal navorderen. Bovenop het totale bedrag van 62.500 euro, is de foutieve aangifte een fiscale overtreding waardoor er ook een boete zal worden opgelegd.

JE RAAKT ER NIET WIJS UIT OF WILT GRAAG ZEKERHEID? VRAAG EEN BTI AAN…

Veel ondernemers wagen zich niet aan het vaststellen van de juiste code van meer complexe producten. Ge zien het risico op een foutieve code groot kan zijn, is dit vaak een verstandige houding. Voor de indeling van complexere producten is een gedegen kennis van zo wel indelingsregels, product, technische specificaties en het gebruik van het product noodzakelijk. Aarzel daarom niet om je te laten bijstaan door specialisten bij het bepalen van de goederencode in geval van meer complexe producten. Je expediteur, je transportbedrijf of de douane kan je mee op weg helpen. Je kan ook een beroep doen op UNIZO Internationaal via de UNIZO Ondernemerslijn (02 21 22 678).

Indien je absolute zekerheid wenst is er nog een andere optie. Je kan een BTI (Bindende Tarief Inlichting) aanvragen, die geldig is binnen de Europese Unie. De douane bepaalt op jouw vraag en op basis van de informatie die je aanlevert onder welke code de goederen moeten worden ingedeeld. Let wel, zoals de naam het al zegt, de BTI is bindend. Met andere woorden, als het resultaat van je vraag een tariefcode is, waarvoor hogere invoerrechten zijn vastgelegd, zal het product steeds met die code moeten worden ingevoerd. Indien je een BTI aanvraagt, kan je dus best uitzoeken in welke code de goederen volgens jou moeten worden ingedeeld en je argumenten en motivatie meegeven.

Afgegeven BTI’s blijven over het algemeen 6 jaar geldig en dit tot het einde van de geldigheidsduur van de BTI. Sinds 1 oktober 2019 zijn alle BTI-gerelateerde processen elektronisch en moeten marktdeelnemers alle nieuwe toepassingen elektronisch invoeren. Zie 'Apply for a BTI decision' voor meer informatie. De Cel BTI streeft ernaar om alle BTI aanvragen binnen een termijn van 120 dagen (volgend op de datum van de ontvangstmelding van de aanvraag) te verwerken. Indien deze termijn niet kan worden nageleefd, brengen zij jou, de aanvrager, hiervan op de hoogte.

Op de website van de FOD Financiën vind je meer informatie over de BTI.