Internationaal ondernemen

U moet producten invoeren voor een beurs, maar daarna vertrekken ze terug naar het land van herkomst (buiten de EU). Welke regeling moet U hiervoor treffen? 

In een aantal gevallen is het mogelijk dat goederen voor en tijdelijke invoer worden binnengebracht met gehele of gedeeltelijke vrijstelling van rechten bij invoer. Het gaat bv. om beroepsuitrusting, goederen die bestemd zijn om te worden tentoongesteld (bv. op beurzen), verpakkingen, op proef gekochte producten , goederen die onderworpen moeten worden aan proeven, monsters, zichtzendingen, ….

Ze moeten in ongewijzigde staat blijven en in principe onder voorbehoud van latere wederuitvoer binnengebracht worden. Er is ook telkens een maximumduur vastgesteld. De invoer kan gebeuren via het Enig Document of via het carnet ATA.

Goederen die uit niet-EU-landen in het douanegebied van de Europese Unie binnenkomen worden aan een douaneproces onderworpen vooraleer ze opnieuw worden uitgevoerd. Het proces bestaat uit de volgende stappen:

• Het indienen van een summiere aangifte bij binnenbrengen (ENS, Entry Summary Declaration). Deze aangifte bevat de gegevens die nodig zijn om een veiligheidsrisicoanalyse te kunnen maken.
  
  • In België dient de rederij een summiere aangifte in via PaperLess Douane en Accijnzen (PLDA). De aangifte moet ingediend worden vooraleer jouw goederen in het EU-douanegebied worden binnengebracht. Vooraleer jouw goederen kunnen worden vrijgegeven, moeten er nog een aangifte tijdelijke opslag, een aankomstmelding en een vervolgaangifte uitgevoerd worden. Deze verplichtingen kan je zelf vervullen of uitbesteden aan een douanevertegenwoordiger.
• De aankomst van de goederen
• Het aanbrengen van de goederen bij de douane
• Het plaatsen van de goederen onder de regeling tijdelijke opslag

“Tijdelijke opslag” betekent dat jouw goederen bij de douane worden binnengebracht totdat ze onder een douaneregeling worden geplaatst of opnieuw worden uitgevoerd. Alle niet-Uniegoederen ondergaan dit proces.

Wanneer je er als ondernemer voor kiest om niet rechtstreeks te verkopen aan buitenlandse klanten (directe markbenadering) kan je beroep doen op tussenpersonen die uw bedrijf vertegenwoordigen op de buitenlandse markt (indirecte marktbenadering). Er bestaan verschillende soorten tussenpersonen en dus is het belangrijk te weten wat de verschillen zijn en in welke gevallen je voor de één dan wel voor de ander kiest.

Handelsvertegenwoordiger

Een handelsvertegenwoordiger zal op de buitenlandse markt klanten voor je zoeken en met hen een overeenkomst afsluiten in naam en voor rekening van jouw bedrijf als opdrachtgever. Een handelsvertegenwoordiger is dus een werknemer van jouw bedrijf in het buitenland. Als opdrachtgever staat de handelsvertegenwoordiger onder jouw leiding en moet je hem een vaste wedde of vaste commissielonen betalen. Het is dus pas aangewezen een handelsvertegenwoordiger aan te werven indien je er zeker van bent dat de markt die je betreedt voldoende zal opbrengen om de kosten van een handelsvertegenwoordiger te dekken.

Handelsagent

Een handelsagent gaat in tegenstelling tot een handelsvertegenwoordiger meestal als zelfstandige tewerk en ontvangt enkel een commissie. Bovendien is een handelsagent geen werknemer van je bedrijf en dus niet ondergeschikt aan jouw als opdrachtgever. Als opdrachtgever kan je op die manier nog de verkoop controleren en het contact met de klanten behouden. De handelsagent blijft wel vrij om de concrete organisatie van zijn activiteiten in te vullen. Je kan als bedrijf dus kiezen voor een handelsagent wanneer het niet nodig is om de volledige controle over de tussenpersoon te behouden en wanneer je er niet van overtuigd bent dat de buitenlandse markt voldoende zal opbrengen om de kosten van een handelsvertegenwoordiger te dekken.

Distributeur

Als ondernemer in het buitenland kan je er ook voor kiezen samen te werken met een distributeur. Die zal de goederen van je bedrijf kopen en verkoopt die door op de lokale markt. De distributeur kan zelf de eindprijs, verkoopvoorwaarden en klantenservice bepalen. Het kan nuttig zijn om samen te werken met een distributeur wanneer jouw goederen snel moeten geleverd worden, jouw bestellingen te klein zijn om rechtstreeks aan de klant te kunnen leveren, je ter plaatse een onderhouds- en herstellingsdienst wilt voorzien of u zelf niet in staat bent de afzet in het buitenland te organiseren en te financieren.

Concessiehouder (of alleenverkoper)

Een concessiehouder is een distributeur aan wie je de exclusiviteit voor de verkoop van je goederen op de lokale markt toevertrouwt. Als concessiehouder dient hij zelf de marketing en dienst-na-verkoop te voorzien.

TIP

Ben je op zoek naar tussenpersonen in het buitenland? Neem contact op met een van de vele buitenlandse kantoren van Flanders Investment and Trade.

Export brengt steeds extra risico’s mee. Deze zullen verschillen het land, de aard van de transactie, de bekendheid met het land en de partner… De exporteur dient vooraf de mogelijke risico’s in te schatten en in de mate van het mogelijke zekerrheden in te bouwen.

Politiek risico

Politieke risico’s kunnen bij bepaalde landen een rol spelen.  We spreken over een politiek risico als een omstandigheid, eigen aan het exportland en buiten de wil van de partijen om, de uitvoering van de verbintenis onmogelijk maakt.Voorbeelden zijn : Oorlog, terrorisme, valutaproblemen (van overheidswege wordt het verboden bepaalde betalingen uit te voeren)… Vanuit het oogpunt van de verkoper is de beste manier om zich te beschermen tegen het politieke risico de contante betaling. In vele gevallen is dit echter commercieel niet haalbaar zodat een afdoende verzekering aangewezen is.

Commercieel risico

Het commercieel risico is het risico dat één van de partijen zijn contractuele verplichtingen niet nakomt en/of er zich aan onttrekt zonder wettige reden. Indien men nog weinig ervaring heeft met een bepaalde handelspartner, verdient het aanbeveling om voor een veilige betalingsvorm te kiezen. Naarmate men reeds lange tijd met een bepaalde handelspartner zaken doet, zal het wederzijdse vertrouwen veelal voldoende groot zijn om over te schakelen naar meer eenvoudige en dus goedkopere vormen van betaling. Om meer zekerheid te krijgen over de solvabiliteit van uw (potentiële) klant kan u een kredietrapport aanvragen bij een daarin gespecialiseerde firma. Vaak dient u hier echter een contact op jaarbasis voor af te sluiten. Daarom biedt UNIZO Internationaal de mogelijkheid om dergelijke kredietrapporten aan te vragen.

Resiliatierisico

Het resiliatierisico duidt op de mogelijkheid dat de tegenpartij het contract verbreekt nog voor de levering. Ook dit kan financieel verlies veroorzaken als de exporteur intussen reeds gestart is met de productie, waarvoor hij reeds kosten heeft gemaakt, zonder dat er inkomsten tegenover staan.  Overweeg in dit geval eventueel een exportkredietverzekering (de verzekering tegen niet-betaling op de vervaldag).

Betalingsrisico

Eens de goederen geleverd zijn, loopt de exporteur het risico dat hij niet betaald wordt. Indien de handelspartner niet in sterke mate afhankelijk is van verdere leveringen zal het belangrijk zin om, d.m.v. een specifieke betalingstechniek, de beschikking over de goederen afhankelijk te maken van voorafgaande betaling.

Transportrisico

Aan elk transport zijn risico’s verbonden. De aard en omvang van de risico’s zal sterk afhangen van het soort transport. Hierbij zouden we nog het tijdsrisico kunnen voegen, naargelang de hoeveelheid tijd die verloopt tussen vertrek en aankomst van de goederen. Hier zal het gebruik van de Incoterms van bijzonder belang zijn om de verantwoordelijkheden van beide partijen m.b.t. het transport vast te stellen. Het transportrisico is hiermee niet altijd volledig afgedekt. Een transportverzekering moet eventueel, in functie van de waarde van de goederen en/of de contractuele verplichtingen (cfr. incoterms), afgesloten worden. Zorg hierbij steeds voor voldoende dekking en maak een onderscheid tussen de aansprakelijkheids- en goederenverzekering. Vergeet ook niet de nodige aandacht te schenken aan verpakking, etikettering, verpakkingslijst (packing lists).

Wisselkoersrisico

Het wisselkoersrisico voor de exporteur houdt het risico in van een daling van de vreemde munt waarin de tegenpartij moet betalen tegenover de euro. Een eerste mogelijkheid is vanzelfsprekend de transactie in euro te laten verlopen. Indien dit niet mogelijk is kan men zich tegen het wisselkoersrisico indekken door het aangaan van een termijncontract bij de bank. De exporteur die zich heeft ingedekt via een termijncontract loopt echter, ingeval van verbreking van het commercieel contract tijdens de uitvoeringsperiode, het risico van een appreciatie van de vreemde munt t.o.v. de euro.

Juridische risico’s

Het juridisch risico kan ingedijkt worden door een sluitend verkoopcontract (zie ook de punten rond agentuur en concessie overeenkomsten). Het is daarom steeds aan te raden contracten te laten nalezen door een gespecialiseerd jurist, eventueel zelfs een specialist voor het betrokken land.

Belangrijke elementen in een contract :

• wie zijn de contractpartijen en wat zijn hun respectievelijke rechten en plichten
• omschrijving van de prestatie met leverings-, facturatie- en betalingsgegevens (cfr. incoterms)
• voor welke rechtbank en volgens welk recht worden geschillen beslecht

Een goed contract legt op een precieze en heldere manier de afspraken tussen de partijen vast. Hierdoor worden latere misverstanden, wrijvingen of juridische procedures veelal voorkomen. Voor de onderneming die wil starten met export, is het van belang om bij het opstellen van een contract nog een aantal bijkomende aspecten te overwegen :

• Het contract inzake internationale koop zal beïnvloed worden door zowel nationaal als internationaal recht. De contractbepalingen mogen immers niet afwijken van het bestaande ‘dwingend recht’ en zullen geïnterpreteerd of aangevuld worden door het toepasselijke ‘aanvullend recht’.
• Bij het opstellen van een contract kan men zich baseren op bestaande modelcontracten. Het is echter van essentieel belang dat elk contract aangepast wordt in functie van de concrete situatie die telkens anders is.
• De contractonderhandelingen vormen het geschikte moment om onderwerpen die in de commerciële fase niet aan bod kwamen duidelijk af te spreken. Dit kan het vertrouwen en de loyaliteit tussen de partijen nog versterken.
• Het contract kan ook dienen als bewijs voor de bank in het kader van een kredietaanvraag.
• In een internationaal koopcontract is het sterk aan te raden om gebruik te maken van de Incoterms (zie hoger)
• In sommige gevallen zal de factuur als enige contractuele document fungeren. Zie ook het punt rond de exportfactuur.

Financiële risico’s

Het cruciale sluitstuk van een succesvolle exporttransactie is vanzelfsprekend de correcte en tijdige betaling. Daarom is het belangrijk de betaling zo goed mogelijk te beveiligen met een goede betalings- en/of financieringstechniek, die aangepast is aan de aard van de transactie (nieuwe of gekende klant), aan de goederen en aan de risico’s die eigen zijn aan het exportgebeuren (zaken doen met een buurland of een verre bestemming).In het volgende hoofdstuk geven we een overzicht van de meest gebruikte betalingsmodaliteiten. Vanzelfsprekend is uw bank hierbij de voor de hand liggende raadsman!

Voor een beoordeling van landenrisico's, zie de website van Credendo.

Je hebt een klant in een andere EU-lidstaat met een openstaande factuur van vorig jaar. Aangetekende brieven met aanmaningen en een uiterste betaaldatum hebben niet geholpen. Welke stappen kan u nu verder ondernemen?

Voor alle Europese lidstaten (met uitzondering van Denemarken) kan u gebruik maken van het ‘Europees Betalingsbevel’.

Het gaat om een schriftelijke procedure, op basis van standaardformulieren, die u kan gebruiken om betaling te eisen  voor de rechtbank van de woonplaats van uw schuldenaar. De procedure is sneller en goedkoper dan de gewone incassodienst.  Voor deze procedure hoeven de partijen bovendien niet voor de rechtbank te verschijnen. Het volstaat dat u, als eiser, een verzoekschrift indient, waarna de procedure automatisch verder loopt.

Lees hier meer.

Draagt een Belgische ondernemer die producten uit landen buiten de EU importeert hiervoor het aansprakelijkheidsrisico? Zo ja, is dit enkel tegenover de consument (in het kader van de consumentenbescherming)?  

Bij import van buiten de Europese Unie is het inderdaad zo dat u als invoerder valt onder de algemene productaansprakelijkheid (wet van 25 februari 1991). Dit komt erop neer dat u dezelfde aansprakelijkheid draagt als de producent, met name ook voor stoffelijke, lichamelijke en morele schade. Deze wet geldt zowel in B2B als in B2C-relaties.

De productaansprakelijkheid van de importeur loopt 10 jaar, waarbij de claim binnen de 3 jaar na de schade moet gebeuren en bewijs geleverd moet worden van het verband tussen gebrekkig product en de schade.

Meer informatie:

• Europese richtlijn betreffende productaansprakelijkheid
• Wet betreffende de aansprakelijkheid voor producten met gebreken

Om in de Europese Unie te mogen verkocht worden, moeten veel producten voorzien zijn van een CE-markering. Dergelijke markering geeft aan dat een product voldoet aan alle EU-eisen qua veiligheid, gezondheid en milieubescherming. Enkel voor producten waarvoor EU-specificaties bestaan is de CE-markering verplicht en het is verboden een CE-markering aan te brengen op producten waar geen EU-specificaties voor bestaan.

Als fabrikant draag je de volle verantwoordelijkheid voor de verklaring dat jouw product aan alle eisen voldoet. Je hebt geen uitdrukkelijke toestemming nodig om de markering op jouw product aan te brengen, maar voordat je dit doet, moet je:

• ervoor zorgen dat jouw product aan alle relevante EU-voorschriften voldoet
• bepalen of je zelf kunt beoordelen of jouw product conform is of dat je daarvoor een aangemelde instantie moet inschakelen
• een technisch dossier samenstellen waaruit de conformiteit blijkt nagaan welke informatie je in de technische documentatie moet opnemen
• een EU-conformiteitsverklaring opstellen en ondertekenen.

Wanneer je de CE-markering op je product hebt aangebracht, moet je de bevoegde nationale autoriteit op verzoek alle informatie en bewijsstukken over de CE-markering verstrekken.

Meer informatie over de CE-markering kan je vinden op de website van de Europese Unie of van de FOD Economie. Ook deze presentatie van FOD Economie kan je verder op weg helpen.

De UKCA-markering in het Verenigd Koninkrijk

Sinds de Brexit heeft het Verenigd Koninkrijk een eigen markering ingevoerd als gelijkwaardige conformiteitsaanduiding voor de CE-markering, namelijk de UKCA-markering. Deze markering is op 1 januari 2021 in werking getreden, maar de CE-markering kan wel nog tot 1 januari 2023 gebruikt worden. Vanaf dan is enkel nog de nieuwe UKCA-markering geldig. Meer info over de UKCA-markering kan je vinden op de website van de Britse overheid.

Ook al is het voornamelijk de verantwoordelijkheid van de fabrikant om de CE-markering op het product aan te brengen, ook u, als importeur/distributeur draagt een verantwoordelijkheid inzake CE-markering. Als importeur moet u controleren of de producten die u importeert uit derde landen voldoen aan de relevante Europese eisen inzake veiligheid en gezondheid en bijgevolg geen risico vormen voor de Europese gebruiker. U moet:

• Nagaan of de fabrikant buiten de EU alle noodzakelijke stappen genomen heeft om te zorgen dat het product op de Europese markt verkocht mag worden
• Een schriftelijke verklaring kunnen voorleggen waaruit blijkt dat de EU Verklaring van Conformiteit en noodzakelijke technische documentatie bij de fabrikant beschikbaar zijn op aanvraag
• Zorgen dat contact met de fabrikant altijd mogelijk is

Als distributeur moet u ervoor zorgen dat de producten die u verhandelt, niet als zodanig door u behandeld worden dat ze niet meer aan de Europese veiligheidseisen voldoen. U moet een goede basiskennis hebben van de wettelijke eisen waaraan het product moet voldoen en producten die niet voldoen aan die eisen kunnen herkennen. Ook moet u kunnen aantonen aan nationale instanties dat u zorgvuldig heeft gehandeld en hen eventueel kunnen bijstaan om de nodige documentatie te kunnen verkrijgen.

Voor meer informatie over de CE-markering, zie: https://www.belgium.be/nl/economie/handel_en_consumptie/producten_en_die...

Is jouw leverancier betrouwbaar? Welke importdocumenten heb je nodig? Welke formaliteiten bij de douane en Europese producteisen spelen een rol?

Wanneer je een Chinese leverancier hebt gevonden check je best eerst of het om een betrouwbare leverancier gaat. Voor wat betreft jouw Chinese zakenpartner kan jezelf een eerste check uitvoeren via het National Enterprise Credit Information Publicity System. Deze website is wel alleen in het Chinees beschikbaar. Indien het gaat om een leverancier uit Hongkong neem je best een kijkje op The Cyber Search Centre of the Integrated Comanies Information System (ICRIS).

Voor wat betreft de offerte van een Chinese leverancier controleert u best op transportverzekeringen en vergunningen. Dergelijke zaken staan beschreven in de ICC Incoterms of internationale leveringsvoorwaarden. Andere aandachtspunten zijn de geldigheidsduur van een offerte en de valuta.

Bij de invoer van goederen uit China zal u ook te maken krijgen met de douane. Om goederen in te mogen voeren in de Europese Unie (EU) is een elektronische aangifte ten invoer nodig (enig document) die meestal door de douane-vertegenwoordiger opgesteld en ingediend wordt bij de douane. De lijst van de douane-vertegenwoordigers vindt hier.

Bij de invoer van producten uit China betaalt u meestal invoerrechten. De grootte hiervan hangt af van de goederencode of TARIC-code van uw product.

Om het verschuldigde bedrag aan rechten op te zoeken moet u evenwel de goederencode van uw product kennen. Voor het opzoeken van een goederencode verwijzen wij naar de website van de Nationale Bank van België waar u ook terecht kan voor de controle van zo’n code. Wenst u absolute zekerheid over de juistheid van de goederencode dan kan u bij de douane altijd een bindende tariefinlichting vragen, alle info en het aanvraagformulier is terug te vinden op de website.

Bij invoer in België betaalt u naast eventuele invoerrechten ook Belgische btw. Deze btw mag u in uw btw-aangifte aftrekken als voorbelasting, ter staving van uw btw-aangifte moet dan wel uw invoerdocument worden voorgelegd. Tenminste, als u recht heeft op btw-aftrek. Indien u over een vergunning verlegging van btw beschikt, kan u elke voorfinanciering van btw vermijden en de in het spel zijnde btw rechtstreeks opnemen in uw periodieke aangifte, enerzijds als verschuldigd, anderzijds als aftrekbaar. Hiervoor hebt u een vergunning van de Algemene Administratie van de Fiscaliteit nodig, info vindt u hier.

Welke importdocumenten u nodig heeft, hangt af van het product dat u importeert. Een factuur, een transportdocument en een paklijst zijn standaard importdocumenten. Voor bepaalde goederen zijn soms aanvullende documenten nodig. Bijvoorbeeld als het om goederen gaat die mogelijk risico opleveren voor het milieu of de volksgezondheid. Informeer vooraf bij de douane of uw douane-expediteur welke documenten nodig zijn bij invoer van uw product uit China. Houd dan rekening met de Europese en nationale eisen en regels die voor het product gelden. Ook op de website van de FOD Economie kan hierover info worden gevonden via deze link. Het product moet namelijk veilig en bruikbaar zijn. U bent als importeur van producten uit China aansprakelijk voor (letsel)schade die ontstaat door een ondeugdelijk product.

Brengt het product risico met zich mee? Dan is het raadzaam een productaansprakelijkheidsverzekering af te sluiten.

Vooruitbetaling is niet aan te raden. U loopt dan het risico dat de leverancier de goederen niet levert. Er zijn verschillende betalingsvormen mogelijk. Informeer altijd bij uw bank naar de betalingsvorm en valuta die het beste past bij de transactie.

Hebt u nog vragen omtrent import en douane, zie onze webinar transport en douane.

Wanneer je voor een korte tijd bouwwerken gaat uitvoeren in een andere Europese lidstaat, dan kunt u dit onder bepaalde voorwaarden doen via detachering. Hierbij mag je vier aspecten niet uit het oog verliezen:

BTW

Voor diensten aan onroerende goederen, geldt dat de BTW betaald moet worden in de lidstaat waar het onroerend goed is gelegen. Concreet betekent dit dat de btw betaald moet worden in het land waar je de werken aan het onroerend goed uitvoert. Indien je in dit geval werken uitvoert voor een andere belastingplichtige (B2B-context), dan moet je de btw verleggen naar jouw medecontractant, op voorwaarde dat de lidstaat in kwestie de verlegging van btw toestaat. Je kan in dat geval een factuur uitschrijven zonder Belgische btw met de vermelding “btw verlegd naar medecontractant”. Indien jouw klant echter een particulier is (B2C-context), of indien de lidstaat in kwestie geen verlegging van btw toestaat (zoals bijvoorbeeld het geval is in Luxemburg) dan zal het nodig zijn dat je zelf een btw nummer aanvraagt in de lidstaat in kwestie om daar de btw te kunnen voldoen. Voor meer info kan je terecht op de website van de Europese Unie.

Sociale zekerheid

Voor het uitvoeren van tijdelijke werken in een andere EU lidstaat moet echter ook steeds voldaan worden aan de reglementering inzake sociale zekerheid. Een Belgische werknemer of zelfstandige gedetacheerd in het buitenland moet ten allen tijde het A1-formulier aan de autoriteiten kunnen laten zien. Dit document bewijst dat de sociale zekerheidsbijdragen in België betaald werden. Als je gecontroleerd wordt en je kan een geldig A1-formulier overleggen, dan moet het gastland dat erkennen.

Meldingsplicht

In de meeste landen is er ook sprake van een meldingsplicht. Wanneer je tijdelijk werken verricht in een andere EU lidstaat, dan ben je vaak verplicht dit te melden aan de bevoegde instantie vóór de werken aanvangen. Dit om illegale tewerkstelling te vermijden. Dit is bijvoorbeeld van toepassing in Nederland.

Sectorspecifieke regelgeving

Bovendien dien je je ook te houden aan de regelgeving van het land waar je de werken uitvoert. Wat betreft de bouwsector kan je het best terecht op de website van de Europese Commissie waar je nog meer informatie kan vinden over de regelgeving in elk land en contactgegevens kan vinden van de lokale autoriteiten.

Hoe werkt een kredietverzekering?

Als leverancier sluit u een polis af bij een kredietverzekeraar en u betaalt hiervoor een premie. Maar daarmee zijn al uw kredietrisico’s nog niet automatisch gedekt. Wanneer u overweegt om een bepaalde afnemer betalingsuitstel te verlenen, moet u hiervoor vooraf een kredietlimiet aanvragen bij uw kredietverzekeraar. Die bepaalt, afhankelijk van de (gezondheids-) toestand waarin uw afnemer zich bevindt, of en zo ja, welk kredietrisico hij wil afdekken. Wordt uw afnemer negatief beoordeeld door uw kredietverzekeraar, en doet u er toch zaken mee, dan wordt het risico dat u neemt niet gedekt!

Van zodra zich een gedekt risico voordoet, ontstaat voor de verzekerde een recht op schadevergoeding. De verzekeraar zal natuurlijk pas uitbetalen als de verzekerde alle polisvoorwaarden respecteerde. Behalve uitkering wanneer zich een risico voordoet, heeft een kredietverzekeraar ook een preventieve opdracht naar de verzekerde toe: de verzekeraar doet aan de zogenaamde continue kredietlimietenevaluatie zodat de verzekerde weet welke handelspartners al dan niet solvabel zijn.

U kan een verzekering per debiteur, per transactie, specifiek voor bepaalde (risico-) landen of voor een bepaald omzetbedrag verzekeren.

Wie zijn de voornaamste kredietverzekeraars op de markt?

In België bestaan er drie grote groepen private spelers die kredietverzekering aanbieden:

• Allianz Trade
• Atradius
• Coface

Daarnaast is er nog de publieke kredietverzekeraar Credendo.

Is de kredietverzekering ook interessant voor u?

In tijden van economische crisis en steeds meer slechte betalers kan de kredietverzekering een belangrijk instrument zijn.

Door de preventieve screening, voorzien in uw verzekeringsovereenkomst, voorkomt u tijdig de gevolgen van wanbetalers: u wordt immers gewaarschuwd door uw kredietverzekeraar, en loopt het toch nog fout, dan krijgt u een vergoeding.

Het helpt ook een kredietverzekering te hebben als u met uw bank moet gaan praten over een (bijkomende) financiering, gewoon omdat uw eigen risico’s als ondernemer beter zijn ingedekt.

Uit onderzoek blijkt dat vooral exporterende bedrijven een beroep doen op de kredietverzekering. Wie transacties afsluit met het buitenland krijgt immers veel moeilijker zicht op het betalingsgedrag van potentiële handelspartners en het risico op wanbetaling is dan ook groter.

Nochtans is ook voor binnenlandse transacties een goed debiteurenbeheer cruciaal, maar de meeste binnenlandse KMO’s vinden de kredietverzekering geen interessant instrument, wegens de kostprijs van de premie, de administratieve lasten en de veelal strenge dekkingsvoorwaarden. Om hieraan tegemoet te komen bestaan er polisformules (de zogenaamde KMO-polis) die iets meer ontworpen zijn op maat van KMO’s met een omzet van minder dan 10 miljoen euro.

Wat kost een kredietverzekering en wat brengt ze op?

Om uw kredieten te verzekeren, betaalt u eerst en vooral een premie. Die verschilt van verzekeraar tot verzekeraar en is  afhankelijk van factoren als het aantal klanten, het type klanten, de te verzekeren landen, schadestatistieken, ... Op het einde van elk polisjaar moet u als verzekerde de effectief gerealiseerde omzet van het voorbij polisjaar aangeven en wordt de eindafrekening gemaakt. Vergeet niet dat een kredietverzekering ook onrechtstreekse kosten met zich meebrengt, zoals extra administratie. Het beheer en de verwerking van de kredietverzekering kosten immers tijd.

Behalve de premie betaalt u aan de verzekeraar ook nog limietkosten. Die vormen de vergoeding voor de analyse en verwerking van kredietaanvragen en de risicobewaking van bestaande limieten. Anderzijds bespaart de kredietverzekering u wel de kosten op de aankoop van informatierapporten over uw klanten, nodig om de debiteurenrisico’s in te schatten. Vergeet ook niet dat lange betalingstermijnen, toegekend aan uw klant, uw liquiditeit verminderen, en dus ook een kost vertegenwoordigen voor uw bedrijf. En dan hebben we het nog niet over handelsvorderingen die gewoonweg niet betaald worden.

Waarop letten bij de ondertekening van de kredietverzekering?

Let er vooral op dat de algemene voorwaarden duidelijk zijn inzake de premie- en de limietkosten, over de duur van het contract, de wijze van opzegging en de vergoeding ingeval een risico zich voordoet.

In heel wat contracten is het voornaamste probleem de opzeggingsvoorwaarden. Meestal stipuleert het contract duidelijk wanneer de verzekeraar het recht heeft de limieten te reduceren of in te trekken, maar blijkt uit de voorwaarden niet duidelijk of ook de verzekerde de mogelijkheid tot opzegging heeft en onder welke voorwaarden.

Bovendien is het vaak onvoldoende duidelijk wat er gebeurt met de te betalen premie als de kredietverzekeraar beslist de limieten in te trekken: moet in dat geval nog de volledige premie betaald worden voor de resterende duur van de polis of valt u terug op een stuk van de te betalen premie? Vraag hierover duidelijkheid vooraleer u de polis ondertekent.

Wat kan u doen om beter te scoren bij kredietverzekeraars?

Neem in uw algemene voorwaarden een aantal bepalingen op die mogelijke betalingsachterstanden bij uw debiteuren zoveel mogelijk voorkomen: geef bijvoorbeeld korting bij contante betaling. Dit vermindert al aanzienlijk het risico op wanbetaling. Ook de clausule van eigendomsvoorbehoud, in geval van roerende goederen, kan een instrument zijn om wanbetaling te voorkomen.

Bent u zelf klant en rekent u op betalingsuitstel, toegekend door uw leverancier? Zorg er dan voor dat u tijdig de nodige cijfers neerlegt, zoals verplicht in de boekhoudwetgeving. Zo kan de kredietverzekeraar van uw leverancier beschikken over de meest recente bedrijfsgegevens en vermijdt u een negatieve beoordeling.

Ik val onder de vrijstellingsregeling voor kleine ondernemingen. Hoe moet ik factureren aan een klant in een andere EU-Lidstaat?

Voor ondernemingen onder de vrijstellingsregeling geldt niet het gewone principe van de intracommunautaire levering.

Bij een levering aan een btw-plichtige klant in een andere EU-lidstaat, reken je geen btw aan maar vermeld je "Bijzondere vrijstellingsregeling kleine ondernemingen” op je factuur.

Je buitenlandse klant moet vervolgens nagaan of hij/zij op de aankoop btw moet aanrekenen in de lidstaat waar hij/zij gevestigd is.

TIP: Op zoek naar informatie over de vrijstellingsregeling voor kleine ondernemingen? Raadpleeg dan dit adviesitem.